آنان چفیه داشتند و من چادر دارم.
آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود و من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم.
آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند و من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم.
آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند و من وقتی بد حجابی را میبینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم.
آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند و من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم.
چه دردی کشیده ...!
خوب نگاه کن به جای پاهایش...!
به صورت معصومش...!
آرامش را می بینی؟!
و چه زیبا گفت حضرت قاسم(ع):
شهادت برای من از عسل هم گواراتر است
+اللهم ارزقنا شهادة فی سبیلک
چه بگویم...
درباره مظلومیت کسی که در این دنیا چشم خود را در کعبه باز و در مسجد بست
با این حال وقتی خبرشهادتش به شام رسید، متعجبانه پرسیدند:
آخر مگر پسر ابوطالب نماز هم میخواند که در مسجد کشته شود؟
حجت الاسلام پناهیان
ارزش هر کس به مسأله‌ای است که دارد. بعضی‌ها مسأله‌شان ازدواج است، بعضی‌ها مسأله‌شان پول در آوردن است، بعضی‌ها مسأله‌شان انتقام گرفتن است. از خدا بخواهیم مسأله ی ما اینها نباشد، بلکه مسأله ی ما را تقرب به خودش قرار دهد. باید از مسائل دیگری که داریم استغفار کنیم و از آنها رها شویم و بعد اینقدر تقرب الهی را تمنا کنیم تا کم کم این تقرب برای ما مسأله بشود. ازخدا بخواهیم رابطۀ با خدا را اصلی‌ترین و تنها مسألۀ زندگی ما قرار دهد. هر کس نمی‌تواند خدا را تنها مسأله ی زندگی‌اش قرار دهد باید به درِ خانۀ اهل‌بیت(ع) برود و چقدر خوب است که مسأله ی ما اهل‌بیت(ع) باشند. وقتی اهل‌بیت(ع) مسأله ی ما بشوند خدا هم کم کم راهش به قلب ما باز خواهد شد. در ماه رمضان مسأله‌تان غصه‌های دل امیرالمؤمنین(ع) باشد. اصلاً باید ماه رمضان را با علی(ع) سپری کنیم. چرا خداوند شب قدر را شب شهادت علی(ع) قرار داده است؟ برای اینکه با علی(ع) به درِ خانۀ خدا برویم..
بخوانید:
گوش کنید:
امشب
از آسمان باران انّا انزلنا بر فرق زمین می بارد
امشب چشمانم را با آب توبه می شویم
و کلام قرآن در دهانم می ریزم
+سلام به همه
امروز وقت نشد که خدمتتون برسم و ازتون التماس دعا بکنم.
هرکی به وبلاگم اومد ازش میخوام که اگه قابل دونست برا منم دعا کنه شدیدا محتاجم برا تک تکتون دعا میکنم.
یاعلی(علیه السلام)
خدایا!
تو خود خوب می دانی که اکنون حس غریبی سراپای وجودم را فراگرفته است.
آخرِ خط آدمی تنها می فهمد که بادیگران...
به هیچ کجا نمی سد.
خدایا!
یاری ام کن تا بفهمم معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین را...
شاید این آهنگو خیلی شنیده باشین.
ولی حرف دل منه واسه
بهترین دوستم
خدا
میشود این رمضان موعد فردا باشد؟
آخریـن ماه صیام غم مولا باشد؟
میشود در شب قدرش به همه مژده دهند؟
که همیـن سال ظهور گل زهرا باشد؟
قرارگاه سایبری عاشــورا
ای چادر من....
میدانم که این روز ها چقدر درد میکشی !
من هم درد میکشم نه کم تر ازتو !
هوا هر هوایی که میخواهد باشد...ابری، آفتابی، بارانی
تنها تو را دودستی بغــل میگیرم تا به بـــــاد نـــــروی..
حــــرفی نیست... وقتی از مــادر ارثی رسیده باشد به ریحانه ها.
تابستان و زمستان... تهران و لــندن... فــــرقـــی نــدارد... هر زمان و هر مکانی که باشند تاج بندگی بر سر دارند.
(حسن جان) با این مزار خاکی و بام کبوتری می خواستی نشان بدهی مادری تری!؟
کی می شود بقیع تو کربلا شود؟
پایین پایت روضه ی قاسم به پا شود...
پی نوشت:
کاش! حرم داشتی غریب مادر!
نوانوشت:
دریافت کنید بسم الله..
کلام آخر: عیدتون مبارک..
استاد فاطمی نیا
استاد فاطمی نیا در جلسه‌ای با ذکر چند نکته اخلاقی و عرفانی فرموند: خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم: آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟ آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد. خدا شاهد است الان مردم خیلی دست کم گرفته‌اند آبرو بردن را.
ببینید، خدا چند گناه را نمی‌بخشد:
عمدا نماز نخواندن
به ناحق آدم کشتن
عقوق والدین
آبرو بردن
این گناهان اینقدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی‌شوند.
پسر یکی از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، برای من تعریف می‌کرد: «به پدرم گفتم پدر تو دریای علم هستی. اگر بنا باشد یک نصیحت به من بکنی چه می‌گویی؟ می‌گفت پدرم سرش را انداخت پایین. بعد سرش را بالا آورد و گفت آبروی کسی را نبر!» الان در زمان ما هیئتی‌ها، مسجدی‌ها و مقدس‌ها آبرو می‌برند.
عزیز من اسلام میخواهد آبروی فرد حفظ شود. شما با این مشکل داری؟ دقت کنید که بعضی‌ها با زبانشان می‌روند جهنم.
روایت داریم که می‌فرماید اغلب جهنمی‌ها، جهنمی زبان هستند. فکر نکنید همه شراب می‌خورند و از دیوار مردم بالا می‌روند. یک مشت مومن مقدس را می‌آورند جهنم. ای آقا تو که همیشه هیأت بودی! مسجد بودی! بله. توی صفوف جماعت می نشینند آبرو می‌برند.
امیرالمومنین به حارث همدانی می‌فرماید:
اگر هر چه را که می‌شنوی بگویی؛ دروغگو هستی.
گناهکار چند نوع است:
عده‌ای گناه می‌کنند، بعد ناراحت و پشیمان می‌شوند؛ سوزوگداز دارند؛ توبه می‌کنند و هرگز فکر نمی‌کنند که روزی این توبه را بشکنند؛ اما دوباره می‌شکنند. دوباره، سه باره، ده باره. در حدیث داریم که این اگر در تمام توبه شکستن ها سوز و گداز واقعی داشته باشد، در نهایت بر شیطان پیروز میشود.
