خدایا!
تو خود خوب می دانی که اکنون حس غریبی سراپای وجودم را فراگرفته است.
آخرِ خط آدمی تنها می فهمد که بادیگران...
به هیچ کجا نمی سد.
خدایا!
یاری ام کن تا بفهمم معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین را...
شاید این آهنگو خیلی شنیده باشین.
ولی حرف دل منه واسه
بهترین دوستم
خدا
خــدایــا ...
دلــم مــرهــمــی مــیــخــواهــد از جــنــس خــودتــ ...
نــزدیــکــ ... بــی خــطــر ...
بــخــشــنــده ... بــی مــنــتــ ...
یوسف مى دانست تمام درها بسته هستند
امابه خاطر خدا و به امید او حتی به سوی درهای بسته دوید
و تمام درهای بسته برایش باز شد …
“اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شدند،به طرف درهای بسته بدو
چون خدای تو و یوسف یکیست”
پی نوشت:
خدایا!
از اینکه مرا در حد ایوب به حساب می آوری، سپاسگذارم....!!
کمی حقیقت:
من بنویسم یا تو؟
موقع نمازم که می شد، فرشته ی چپ و راست عزا می گرفتند که چه کنند
ایاک نعبد را جزء حرفهای خوبم بنویسند یا جزء دروغهایم ...
دلـم کـه می گیـرد ...
کــودک می شـوم!
کفـش هـایـم تـا بـه تـا می شـوند!
دستـانی میخـواهم آرامــم کنــد!
بهــانه گیــر می شــوم! نــق می زنـم که ایـن را میـخواهم .... کـه آن را میـخواهم ...
ولـی هیـچ کـس نمـیداند کــه ...
مــن، فقط خدا را میخواهم.
الهی رضا برضائک تسلیما بامرک
وکسی می گوید: سر خود بالا کن
به بلندا بنگر
به بلندای عظیم
به افق های پر از نور و امید
و خودت خواهی دید
و خودت خواهی یافت
خانه ی دوست کجاست
خانه ی دوست در آن عرش خداست
خانه ی دوست در آن قلب پر از نورخداست
و فقط دوست، خداست.
دل نوشت:
تمــام ِ غصـه هـاے دنیـآ را مے تـوان با یک جمله تحـمل کرد :
خدایــا ! مے دانــم کـه مے بینـے ... .
دیشب با خدا دعوایم شد
با هم قهر کردیم
فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد
رفتم گوشه ای نشستم
چند قطره اشــــــ کــ ریختم
و
خوابم برد
صبح که بیدار شدم
مادرم گفت
نمیدانی از دیشب تا صبح چه بارانـــــــ ی می آمد
◥ هیـــچ کـــودکــــی نـــگـــران وعـــده بعــــدی غـــذایـــش نیـــستــ؛ زیــــرا بـــ ه مهـــــربــــانــــی مــــادرش ایــــــمان دارد؛ ای کــــاش مــــن هــــم مثـــــل او به خــــدایــــم ایـــــــمان داشتـــــم ...◣
حضرت آیت الله بهجت
خـداونـد نمـ ـی خــ ـواهـد مــا بــه هـ ــم بــرسیــ ـم …
شــ ـایـد
تنهـ ــا دلیلـ ـش ایــن بــاشـد کـ ـه اگـ ــر کنــ ـارم بــاشـ ــی …
دیگـ ــر هیــچ وقتـــ ــــ هیــچ چیـ ــز … از او نخــ ـواهــم خـــواستـــ ــــــ
دل نوشت: بخشیدن کسی آســـــان است، اما اینکه بتوان دوباره به او اعتمــــــاد کرد، داســــــتان کاملا متفاوتی است
من خدا را دارم
کوله باری بر دوش
سفری بی پایان
سفری بی همراه
گم شدن تا ته تنهایی محض
سازکم با من گفت : هر کجا لرزیدی از سفر ترسیدی
تو بگو از ته دل
من خدا را دارم
من و سازم چندیست ، که فقط با اوییم
