✿ܜܔـــــــــــ✿ ✔گوینـــد امـ❤ـام هـــر عصـــر ˙·٠•●♥بـــابـــاے مهربـــاטּ♥●•٠·˙ اســـت. . .✦ روزت مبــارک ˙·٠•●♥ بـــابـــاےمهـــربانـــم♥●•٠·˙ ✿ܜܔـــــــــــ✿
✦راستے «آقا»!
✦دوست دارم خطاب به شــ✿ــما با کلماتے بغض آلود بنویسم
·٠•◥ روز پــ♥در مبارک! ◣•٠·˙
این را اما خوب می دانے؛ 【خونے که در رگ ماست، هدیه به رهـــبـــ♥ر ماست】✦
✔بـا 【بـــابـــا】بـودنـم را✘ از بـے【بـــابـــا】 شـدنـت دارم ✦✦✦
روز پدر رو به بابای خوب خودم هم تبریک میگم و دعا میکنم که همیشه سایه اش بالا سرم باشه.
این روز ها سخت مشغولم
مادربزرگ می گفت
رد پای عشق را دنبال کنی
می رسی آخر دنیا
نوک کوه قاف
به شهری که همه ی آدم هایش خوشبختند
رد پای عشق را دنبال می کنم
اما انگار آخرش به آسمان رسیده
خوب شد مادر بزرگ دیگر نیست
تا ببیند شهر خوشبختی را به آسمان برده اند
و دیگر هیچ جای زمین هیچ کس خوشبخت نیست
حتی نوک کوه قاف
این روز ها سخت مشغولم
دنبال کسی می گردم که پــــرواز بلد باشد...
نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند
می گویند حساسیت فصلی است
خـداونـد نمـ ـی خــ ـواهـد مــا بــه هـ ــم بــرسیــ ـم …
شــ ـایـد
تنهـ ــا دلیلـ ـش ایــن بــاشـد کـ ـه اگـ ــر کنــ ـارم بــاشـ ــی …
دیگـ ــر هیــچ وقتـــ ــــ هیــچ چیـ ــز … از او نخــ ـواهــم خـــواستـــ ــــــ
دل نوشت: بخشیدن کسی آســـــان است، اما اینکه بتوان دوباره به او اعتمــــــاد کرد، داســــــتان کاملا متفاوتی است
ڪـبڪـ من خروس نمــے خواند!
ڪـبڪـ من اولین برفـــے ڪـه آمـد ؛ ســرش را ڪــرد زیــر آن ، تا حقیقـــتِ رفتن تو را نبینــد.
ڪـبڪـ مـــن سرماخورده است
ڪـبڪـ من آن قــدر ســرش را زیر برف نگــه داشتــه، ڪـه سینه پهلو کرده است...
ڪـبڪـ من دیگــر بخواهــد هــم نمـے تـــواند بخواند!
نه خـــروس، نـــه قنــارے...
ڪـبڪـ مــن خروســـڪ گرفته و در بســـتربیماریست!
ڪـبڪـ من مُــدام نام ڪســے را مـــے برد...
ڪـبڪـ من دارد از دستـــم مـــے رود...
+ چرا میگویند هـــــــا علامت جمع است درحالی که وقتی آنرا با تن جمع میکنی ... ؟!؟!؟!
یه نمونه از سفره هفت سین رزمنده ها و شهدا که تو سالهای دفاع مقدس که رزمنده ها تو سنگر ها آماده می کردند. البته قبل از آماده کردن سفره هفت سین سنگر ها را خونه تکونی می کردند . پتوهای خاکی رنگی که کف سنگر ها بود و نم گرفته بود رو میاوردن بیرون و می تکوندن .سنگر با اعنوان گل ها تزئین می شد .موقع تحویل سال بچه ها مشغول خواندن قرآن و زیارت عاشورا بودند و برای همدیگر دعا می کردند که سال خوبی داشته باشند.
سربند - سنگ - مین سوسکی - مین سبدی - سیم تله - سیم چین - سیم خاردار - سرنیزه- سی چهارC4 - سوزن اسلحه- سیمینوف- سمبه و... از جمله از وسایل سفره هفت سین تو جبهه بود.
نوعی عیدی دادن هم بین خود بچه ها معمول بود، که بعضی خودشان طلب می کردند و نوعش را معین، چنان که یکی از دیگری عبارت "کتب علیکم القتال" را می نوشت و در پاکتی تقدیمش می کرد که تا سرحد شهادت نصب العین همرزمش بود. دید و بازدید از گردانهای همجوار و رفتن سراغ فرماندهان و روبوسی با آنها هم از جمله سنتهای حسنه ای بود که در ایام سال نو به ندرت ترک می شد. بچه هایی بودند که چهار، پنج سال سابقه حضور در منطقه داشتند و همین امر ایجاب می کرد که مثل خانه خود، نسبت به آغاز بهار و جشن نوروز بی توجه نباشند.
