گو با چشم و ابروی تو...چه تدبیر دل کنم؟!
حاج ابراهیم همّت!
فرمانده بلند همّت لشکر 27 محمّد رسول الله!
در وصیت نامه ات نوشته بودی:«من نیز در پوست خود نمی گنجم. گمشده ای دارم و خویشتن را در قفس محبوس می بینم و می خواهم از قفس به در آیم. سیم های خاردار مانعند. من از دنیای ظاهر فریب مادیات و همه آنچه که از خدا بازم می دارد متنفرم!!!»
سرزمین وجودم تف دیده از هرم گناه است.
فرمانده دعایم کن!
دعا کن تا من هم متنفر شوم از هر آنچه رنگ غیر خدا دارد.
دعا کن که سخت محتاجم.
محتاج همتی از جنس تو
همتی به بلندای حاج محمدابراهیم همت...
شهادتت را تبریک می گویم....
امروز دل نامه ی من یک ساله شد...